Bakanlık tarafından yayımlanan yazılı açıklamada, Türkiye’nin coğrafi yapısının kenelerin yayılması için uygun koşular sağladığı ifade edildi.
Açıklamada, kenelerin özellikle hayvancılığın yoğun yapıldığı ve otlak alanlarının bulunduğu bölgelerde yoğunlaştığı belirtildi. Ayrıca, “Türkiye’de kene yoğunluğunun geçmiş yıllara göre artış gösterdiğine dair herhangi bir tespit yok. Unutulmaması gereken bir husus var ki tüm kenelerde hastalık etkeni bulunmamaktadır. Yani kene ısırığı alan herkes hastalığa yakalanmayabilir. Keneler aracılığıyla bulaşabilen KKKA hastalığı ile mücadele çalışmalarımız devam etmektedir. KKKA vakaları, ilk olarak 2002 yılında İç Anadolu Bölgesi’nde tespit edilmiş ve 2003 yılında kesin tanı konulmuştur. Sağlık Bakanlığı, bu vakaları ‘KKKA Vaka Bildirim Çizelgesi’ ve 2011 yılında oluşturulan web tabanlı ‘KKKA Bilgi Sistemi’ aracılığıyla etkin bir şekilde takip etmektedir.” denildi.
Ayrıca, Sağlık Bakanlığı’nın belirlediği referans laboratuvarları ile tanı koyma süreçlerinin yürütüldüğü ve hastaların tedavisi için 19 bölgede merkezlerin faaliyet gösterdiği aktarıldı. Tokat’ta tespit edilen ‘Haemaphysalis longicornis’ türü kenelerin Doğu Asya’ya özgü olduğu belirtilerek, bu kene türünün; Doğu Asya, ABD, Avustralya ve Yeni Zelanda gibi on ülkede bulunduğu kaydedildi. Kene türünün insanlara KKKA virüsünü taşıyıp taşımadığına dair bilimsel bir kanıt olmadığı ifade edildi. Bu kene ile ilgili yapılan araştırmalara yönelik değerlendirmelerin sürdüğü vurgulandı.
“HASTAYLA TEMAS EDEN KİŞİLER ÖNLEM ALMALI”
Kene türüne göre alınacak bireysel önlemlerin değişmediğine dikkat çekilirken, şu bilgiler verildi: “Kene riski taşıyan alanlardan döndükten sonra vücutta (kulak arkası, koltuk altları, kasıklar ve diz arkası gibi) kene varlığı kontrol edilmelidir. Vücutta kene tespit edilirse, hiç zaman kaybedilmeden uygun bir malzeme (cımbız, eldiven, bez ve plastik poşet gibi) ile kene çıkarılmalı ve hemen en yakın sağlık kuruluşuna başvurulmalıdır. Vücuda tutunan ya da hayvanların üzerindeki keneler kesinlikle çıplak el ile öldürülmemeli ve patlatılmamalıdır. Hastalığa yakalanmış kişilerin kan ve vücut sıvıları ile hastalık bulaştırabileceği dikkate alındığında, hasta ile temas edenlerin gerekli koruyucu önlemleri (eldiven, önlük, maske vb.) alması önem taşımaktadır.”
