Ethan Kross, çocukluk dönemlerinden bu yana “duygu gözlemcisi” olarak tanımlanıyor ve insanların zor duygularla başa çıkma yöntemlerini dikkatle izliyor.
Kross, “Hepimiz bir şekilde idare ediyorduk; arada bir, duygusal durumlarımızı yönetmeye yönelik geçici çözümler buluyormuş gibi hissediyorduk.” şeklinde yorumda bulunuyor.
“Doğaçlama olarak geliştirilmiş bazı araçlar zaman zaman yardımcı olurken, çoğu durumda işleri daha da karmaşık hale getiriyordu. Her şey çok düzensiz, yalnızlaştırıcı ve verimsiz görünüyordu.” açıklamasıyla mevcut durumu eleştiriyor.
Michigan Üniversitesi’ndeki Duygu ve Öz Kontrol Laboratuvarı’nın yöneticisi olan Kross, bu olumsuz gidişata dur demek için çaba sarf ediyor.
Yayımlanan yeni kitabı “Değişim: Duygularınızın Sizi Kontrol Etmemesi İçin Siz Onları Nasıl Kontrol Edebilirsiniz?” başlığıyla okuyuculara duygusal dalgalanmalarını daha yapıcı bir şekilde yönetebilmeleri için çeşitli araçlar sunmayı amaçlıyor.
Bilim yazarı David Robson ile yaptığı bir söyleşide Kross, “negatif” duyguların faydalarını, güvenli alanların ve duygusal vahaların oluşturulmasını, ayrıca dikkat dağınıklığının olumlu yönlerini ele aldı.
İyi ve kötü duyguların varlığı, hayatı kötü duygulardan tamamen arındırarak yaşama gerekliliği gibi yanlış bir algıya dikkat çeken Kross, bu durumun hatalı olduğunu savunuyor.
Buna göre, duygularımızın bizi şekillendirmesinde bir sebep olduğuna inanıyor ve duyguları doğru bir dengenin içinde değerlendirmek gerektiğini vurguluyor. Öfkenin haksızlıkları düzeltmek için itici bir güç, üzüntünün ise derin düşünme ve anlam arayışında faydalı bir his sunduğunu ifade ediyor.
İmrenmenin, insanları hedeflerine ulaşmaya teşvik edebileceğini belirten Kross, tüm duyguların belirli şartlarda yararlı olabileceğinin altını çiziyor.
Kross, fiziksel acıyı da örnek göstererek, hayatta bunun değerini bilmenin önemini vurguluyor. Acı hissetmeden yaşamayı hedefleyen insanların, bu duyguların genellikle koruma amaçlı ve hayati öneme sahip olduğunu göz ardı ettiklerini ifade ediyor.
Çoğu insanın kötü duygulardan arınmış bir yaşam arzusunun özgürleştirici bir yanı olduğunu söyleyen Kross, asıl hedefin duygusal deneyimleri yönetebilmek olduğunu savunuyor.
Duygusal deneyimlerimiz üzerine düşünce ve duygularımız otomatik olarak tetiklenirken, aktif hale geldiğinde onları nasıl yöneteceğimiz konusunda kontrol sahibi olabileceğimizin altını çiziyor.
Bunun yanı sıra, bir şeyi başaramayacağını düşünen birinin gerekli çabayı göstermeyeceği gibi, duyguları yönetme stratejilerini kullanmak istemediği durumların da olabileceğini belirtiyor.
Örneğin, spor yapmanın daha fit olacağını düşünmeyen birinin neden spor yapmaya çabalayacağını sorgularken, duygularıyla başa çıkma konusunda da farklı stratejilerin var olduğuna dikkat çekiyor.
Müzik dinlemenin, çoğu zaman göz ardı edilen bir araç olmaktan öte, duygu yönetiminde büyük bir etkiye sahip olduğunu vurguluyor. Başkalarına müzik dinleme nedenlerini sorduğunda, neredeyse herkesin hoşlandıkları hissi yaşamak için bunu yaptığını belirtiyor.
Ama sinirli, gergin veya üzgün olduklarında müziği sıkça kullanmadıklarını da gözlemliyor. Bu bağlamda, “değiştiriciler” olarak adlandırdığı duygusal araçların nasıl işlediğini keşfettikçe daha stratejik bir biçimde kullanılabileceğini ifade ediyor.
Kross, insanların iş dışında dinlendiği ortamlarda daha rahat hissedebildiği görüşüne katılıyor. Ancak her zaman tatile
